Το αλεξίπτωτο είναι συσκευή που περιορίζει την ταχύτητα πτώσης ενός σώματος στην ατμόσφαιρα. Η λειτουργία του βασίζεται στην εκμετάλλευση της αντίστασης του αέρα. Για πρώτη φορά ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διατύπωσε την υλοποίηση αυτής της συσκευής, την οποία και σχεδίασε το 1514 και την περιέγραψε στον Ατλαντικό Κώδικα. Αργότερα το 1595 και ο Βενάντσιο σχεδίασε ένα άλλο αλεξίπτωτο.
Για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν αλεξίπτωτο οι Γάλλοι, στο τέλος του 18ου αιώνα και ειδικά ο Αντρέ-Ζακ Γκαρνερέν και η οικογένειά του, που απόκτησε μεγάλη φήμη. Πρώτος, ωστόσο, ήταν στις 26 Δεκεμβρίου 1783 ο Λουί-Σεμπαστιάν Λενορμάν στο Μονπελιέ της Γαλλίας. Αλλά το αλεξίπτωτο τελειοποιήθηκε και διαδόθηκε ουσιαστικά μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Χρησιμοποιήθηκε πολύ το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και από τους Γερμανούς κι από τους συμμάχους (στην κατάληψη της Κρήτης το 1941 από τους Γερμανούς και στις αποβάσεις των συμμάχων στη Σικελία).
Κατασκευάστηκε, για να χρησιμοποιείται σαν μέσο διάσωσης σε περιπτώσεις κινδύνου, εφαρμόζεται όμως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Μετά το 1945 διαδόθηκε ο αλεξιπτωτισμός σαν άθλημα, ιδιαίτερα στη Γαλλία και στην ανατολική Ευρώπη.
