Een wolkenkrabber is eenbijzonder hoog gebouw dat gebruikt wordt om in te wonen of te werken. Uitkijktorens en zendmasten zonder reguliere verdiepingen, bijvoorbeeld de Eiffeltoren of de CN Tower, worden hier niet toe gerekend. Of een gebouw beschouwd wordt als wolkenkrabber is sterk tijds- en plaatsgebonden. Het Witte Huis in Rotterdam was rond 1900 met 43 meter hoogte het hoogste kantoorgebouw van Europa en werd gebouwd naar voorbeeld van de Amerikaanse wolkenkrabbers. Ook staat het slechts 40 meter hoge 12-verdiepingenhuis in Amsterdam uit 1931 sinds jaar en dag bekend als "de Wolkenkrabber" en dit geldt eveneens voor de 97 meter hoge Boerentoren in Antwerpen (ook uit 1931). Als een gebouw de skyline bepaalt dan zal het over het algemeen het predicaat wolkenkrabber krijgen, in Nederland is dit tegenwoordig meestal het geval bij hoogbouw boven de 100 meter. Omdat wolkenkrabbers per vierkante meter nuttige ruimte relatief weinig bodem in beslag nemen worden dit soort complexe constructies neergezet in gebieden met een hoge grondprijs zoals Manhattan of Hongkong.
Belangrijke technische factoren in de geschiedenis van wolkenkrabbers zijn onder meer de ontwikkeling van de lift en de toepassing van hoogwaardig staal en beton.
Ontstaan
Hoge gebouwen werden reeds in de oudheid geconstrueerd maar aan het einde van de 19e eeuw kwam deze manier van bouwen pas echt van de grond. Voordat gebouwd werd met staalskeletten moesten de muren het volle gewicht van het bouwsel torsen en kon men alleen hoger bouwen door de onderliggende muren steeds dikker te maken.
