Een symfonie (Grieks: σύν sún = "samen, met", en φωνή phoné = "klank, geluid", letterlijk: "samenklank") is een drie- of vierdelig muziekstuk dat door een aantal instrumenten tegelijk wordt gespeeld. Als er één solo-instrument of een groep duidelijke solo-instrumenten is, heet het werk een concert, concertante symfonie of een concerto grosso. Echter, een symfonie kan wel solopartijen bevatten (Symfonie nr.2 van Leonard Bernstein bijvoorbeeld heeft een solopianopartij). Gewoonlijk heeft een symfonie een deel (meestal het eerste deel) dat is geschreven in de zogenaamde sonatevorm.
Bezetting
Meestal worden symfonieën gespeeld door een symfonieorkest, bestaande uit
strijkers: eerste violen, tweede violen, altviolen, celli, contrabassen;
koperblazers: hoorns, trompetten, trombones en tuba's;
slagwerk, het eenvoudigst in de vorm van pauken, maar meestal aangevuld met allerlei andere slagwerkinstrumenten zoals grote en kleine trom en triangel;
eventueel andere instrumenten, zoals harp of piano.De bezetting van het orkest hangt af van de compositie die wordt uitgevoerd. De behandeling van de instrumenten in het orkest (de instrumentatie) is in de loop van de geschiedenis sterk veranderd en aangepast aan de heersende smaak of nieuwe mogelijkheden van de instrumenten. Vernieuwers waren onder meer Hector Berlioz en Richard Strauss.
Classicisme
De klassieken kenden thema's en namen toe maar dit doelde niet op programmatische muziek. Voorbeelden zijn Mozarts Jupiter-symfonie, zijn Praagse en Haffner (de opdrachtgever); Haydns Parijse en Londense symfonieën (aldaar gecomponeerd) of die met bijnamen (de Klok, de kip of de Filosoof). Haydn gaf de muziekstijl een nieuwe betekenis en wordt vaak genoemd als de "vader van de symfonie".
Copyright 2024 puzzlefactory.com Alle rechten voorbehouden.
