De Slavische volkeren omvatten de Indo-Europese volken die een taal uit de Slavische taalfamilie spreken en worden aan de hand van de onderverdeling van deze taalfamilie onderscheiden in Oost-, West- en Zuid-Slaven.
Oorsprong
Hun oorsprong als afzonderlijk volk moet omstreeks het 2e millennium v.Chr. zijn geweest toen ook de Kelten, Germanen en andere Indo-Europese volkeren zich gingen profileren. Tot aan het begin van de jaartelling hielden de Slaven zich op in Oost-Polen, Wit-Rusland en westelijk Oekraïne rond de Pripjatmoerassen. Ze leefden voornamelijk in de uitgestrekte wouden in deze streek en in de Slavische mythologie kan men hier nog sporen van terugvinden.
Verspreiding van de Slavische volkeren
Na de Grote Volksverhuizing die het West-Romeinse Rijk fataal werd, gingen ook de Slaven zich verspreiden over Centraal-, Oost- en Zuidoost-Europa, waarbij ze zich verdeelden in drie hoofdgroepen:
Oostelijke Slaven
Deze trokken richting Oost-Europa
Russen
Oekraïners
Wit-Russen
Westelijke Slaven
Deze vestigden zich vanaf omstreeks de 6e eeuw in Midden-Europa waar ze de ruimte opvulden die de naar West-Europa getrokken Germanen hadden achtergelaten.
Polen en Kasjoeben
Tsjechen
Slowaken
Sorben
Roethenen (Karpatië)
Lemken
HoetsoelenIn de vroege middeleeuwen na de volksverhuizingen leefden er dus Slaven in Centraal-Europa (Duitsland, Polen, Tsjechië), maar de Duitse kolonisatie na het jaar 1000 en de sterker wordende invloed van de Rooms-Katholieke Kerk in de late middeleeuwen dreef hen weer gedeeltelijk oostwaarts. Na de Tweede Wereldoorlog werd Midden-Europa (met name Sudetenland en het deel van Pruisen dat heden in Polen ligt) "gezuiverd" van Duitsers, en trokken vele Polen en Tsjechen weer westwaarts. Daarnaast leven nog altijd enkele Slavischsprekende minderheden in Duitsland (Sorben), alsmede in de (niet-Slavische) landen Hongarije, Moldavië, Roemenië en de Baltische Staten.
Zuidelijke Slaven
Deze trokken naar de Balkan
Slovenen
Kroaten
Bosniakken
Serviërs
Gorani
Montenegrijnen
Macedoniërs
Bulgaren (incl.
