Een ruitenwisser is een veelal rubberen strip die op een frame is gemonteerd en - de naam zegt het al - gebruikt wordt om water van ruiten af te wissen. Hoewel het ding dagelijks in het huishouden en door glazenwassers wordt gebruikt, bedoelt men met het woord ruitenwisser meestal specifiek de versie die op auto's wordt gebruikt.
Geschiedenis
De vroegste vorm van de ruitenwisser is de handbediende versie op auto's uit het begin van de twintigste eeuw. Vooral de scharnierende wisser aan de bovenzijde van de voorruit is bekend geworden. Al snel werd de borstel op de wisserarm door een rubberen strip vervangen.
Hoewel de elektrische wisser in zijn vroegste vorm al van 1917 dateert, overheersen tot aan de Tweede Wereldoorlog de wissers die op onderdruk werken, vooral in de Verenigde Staten. Ontworpen door eenautomonteur uit Cleveland, William Folberth (1920), werden deze suction wipers vooral door de firma Trico geproduceerd. In Duitsland kwam de eerste autonoom werkende (onderdruk)wisser in 1924 op de markt.
Het principe van twee parallelle wisserarmen werd voor het eerst op een elektrische ruitenwisser toegepast in 1922 (Frank Stewart, Chicago) en nadat begin jaren dertig ook de automatische ruststand en een paar jaar later de variabele snelheid waren geïntroduceerd, was de onderdrukwisser ten dode opgeschreven. Dit systeem versnelde namelijk als de auto vertraagde (hoge onderdruk in het inlaatspruitstuk) en kon er bij vollast (geheel geopende gasklep) bij gebrek aan onderdruk zelfs helemaal mee ophouden.
