Le Rouge et le Noir (Nederlands: Het rood en het zwart), met als ondertitel Chronique de 1830, is een roman van Stendhal, die in 1830 bij Levasseur te Parijs verscheen. Het was, na Armance, Stendhals tweede roman. Hij kreeg in 1954 een eervolle vermelding door William Somerset Maugham, in diens essay Ten Novels and Their Authors, dat handelt over de tien grootste romans.
De roman bestaat uit twee delen. Het eerste deel beschrijft de weg van Julien Sorel in het stadje Verrières - waarvoor waarschijnlijk de plaats Dole aan de Doubs model heeft gestaan - en zijn intrede bij de familie De Rênal. Ook zijn verblijf in een seminarie wordt hier beschreven. Het tweede deel vertelt het verhaal van de held in Parijs waar hij als secretaris werkt voor meneer De La Mole en beschrijft zijn verdeeldheid tussen ambities en gevoelens, waaronder de liefde voor de dochter van meneer De La Mole en zijn poging tot moord op mevrouw De Rênal, die zal leiden tot zijn terdoodveroordeling.
Le Rouge et le Noir, Chronique de 1830 draagt als opschrift het citaat “La vérité, l’âpre vérité. DANTON" ("De waarheid, de bittere waarheid. DANTON").
