Realistisch theater - geboren in de negentiende eeuw. De eerste officiële programmaveronderstellingen van realistisch theater waren in Frankrijk gevestigd, maar waren al te zien in de podiumkunsten in Groot-Brittannië en Duitsland. Het hele concept van het theater is geschreven in het werk van André Antoine "Théâtre Libre" in Parijs, waarin werd benadrukt dat de belangrijkste veronderstellingen van het theater de wens zijn om routine of commercie te bestrijden. In Polen ontstond het idee van realistisch theater in de 19e eeuw in de jaren 40, toen het voor het eerst werd gebruikt in het drama van Józef Korzeniowski. De top valt op 1863. Vertegenwoordigers van het Poolse realistische theater zijn: Michał Bałucki, Józef Bliziński, Józef Narzymski, Józef Rychter en Wincenty Rapacki. De creatieve methoden van realistisch theater zijn naturalisme en socialistisch realisme, terwijl het hoofddoel is de ontvanger ervan te overtuigen dat de kunst die hij bekijkt een authentiek beeld van de werkelijkheid is, zonder vervorming en hypocrisie, door middel van toneelontwerp, acteren of realistische creaties van personages en sociale omgevingen. realistisch gemodelleerd naar de toneelstukken van Shakespeare en Molier. Pas later verscheen de realistische moderne kunst. Hun vertegenwoordigers waren: Anton Tsjechov, Michał Gogol, G. Hauptmann, Henrik Ibsen, Tadeusz Rittner, August Strindberg, Lew Tolstoy, Gabriela Zapolska en Émile Zola. De taak van realistisch theater, in de overtuiging van hedendaagse kunst, is allerlei activiteiten die de mentale toestanden van de kunsthelden onderzoeken, zowel hun onderbewustzijn, bewustzijn, als relaties met de wereld om hen heen.
