Pekingmens - online puzzels
Pekingmens
De pekingmens (Homo erectus pekinensis) is een groep fossielen van de uitgestorven mensensoort Homo erectus. Deze werden oorspronkelijk, in 1927, door Black benoemd als het aparte geslacht en soort Sinanthropus pekinensis.In het begin van de twintigste eeuw dachten veel onderzoekers dat de mens in Azië ontstaan was. Men ging gericht op zoek naar fossielen van de "ontbrekende schakel". In 1921 vond Otto Zdansky in een grot bij Zhoukoudian nabij Beijing een fossiele mensentand. Toen nog meer tanden opdoken, werd in 1926 besloten de grot helemaal uit te graven, onder leiding van Davidson Black. Tussen 1927 en 1937 werden resten gevonden van een veertigtal individuen, voornamelijk een dozijn schedels. De botten waren aanwezig in een aantal lagen die wellicht zo oud waren als 780 0000 en zo jong als 230 000 jaar. Verder werden eenvoudige stenen werktuigen aangetroffen. Indertijd vertegenwoordigden de ontdekkingen de meest uitgebreide vondsten van oermensen die bekend waren en ze zijn nog steeds de belangrijkste bekende overblijfselen van Homo erectus. Ze kregen grote aandacht van wetenschap en publiek maar gingen in 1941 verloren bij een poging ze onder de Japanse bezetting van China in veiligheid te brengen.
De pekingmens was iets korter dan de gemiddelde moderne mens. Zijn herseninhoud lag met gemiddeld één liter ook een kwart lager. Zijn schedeldak was lager maar langer. Achteraan stak het uit in een punt. De schedel was opvallend zwaargebouwd. Boven de ogen lag een dikke uitstekende beenwal. Op het dak liep een verdikking. Beenringen versterkten de slapen en het achterhoofd verder. De wanden van de schedel waren ook heel dik, meer dan bij zowel vroegere als latere mensensoorten. Hetzelfde gold voor de ledematen. De tanden verschilden niet zoveel van het moderne gebit maar waren ook weer aan de buitenzijde en binnenkant extra verdikt.
Het landschap waar de pekingmens leefde was meestal koel en vrij droog, een tamelijk open vlakte. Hij zal bessen gegeten hebben en joeg misschien op herten. Zijn werktuigen waren wat simpel gebouwd met een enkele snijrand. Vroeger werd gedacht dat de pekingmens het maken van vuur beheerste. Gespleten mensenbotten zouden wijzen op kannibalisme. Later bleek dat die door reuzenhyenas waren gekraakt. De meeste botten waren door deze roofdieren achtergelaten. Er is geen eenduidig bewijs voor het gebruik van vuur. Er is maar weinig bekend over de cultuur of het gedrag van de pekingmens.
Het was al snel duidelijk dat de pekingmens nauw verwant was aan de eerder ontdekte Javamens. In het midden van de twintigste eeuw begonnen onderzoekers ze samen te voegen tot één soort: Homo erectus. De pekingmens werd soms aangeduid als de ondersoort Homo erectus pekinensis. H. erectus werd beschouwd als een evolutiefase tussen de aapmens Australopithecus en de Neanderthalers, richting de moderne mens. Dat viel goed in China waar de pekingmens vereerd wordt als de directe voorouder van het Chinese volk. In de jaren tachtig werd de Out of Africa II-hypothese populair, dat de moderne mens afstamt van een recente migratie uit Afrika. Dat zou de pekingmens tot een doodlopende zijtak maken zonder nog levende afstammelingen. In de eenentwintigste eeuw wees nieuw onderzoek uit dat de situatie complexer moet zijn geweest met vele migratiegolven en aanzienlijke vermenging tussen populaties. Het is nog onduidelijk wat dit betekent voor de positie van de pekingmens.
