Het huwelijk in de leer van Johannes Chrysostomos werd "het sacrament van de liefde" genoemd (αγάπης μυστήριον), omdat de essentie ervan werd gezien in de vereniging van lichamen en zielen van echtgenoten, gebaseerd op christelijke liefde. Volgens Złoustoust moet de relatie tussen een vrouw en een man in het dagelijks leven dezelfde liefdesband weerspiegelen die Christus met de kerk verbindt. Beiden worden ook geroepen om in wederzijdse toewijding één wezen te worden en zo het beeld van de Heilige Drie-eenheid op te bouwen.
Het huwelijk leidt tot een gezin dat wordt begrepen als een "kleine kerk" (έκκλησία έστί). Na de erfzonde werd het een medicijn tegen lust en een school van kuisheid. In de reflecties van Jan Chrysostomus over maagdelijkheid is er ook de opvatting dat de heilsgeschiedenis weerspiegeld wordt in het huwelijk, omdat in de kerk geheiligde seksliefde toeneemt van wat sensueel is naar wat spiritueel is. De Antiochiet adviseerde weduwen trouw te blijven aan hun overleden echtgenoot, omdat de dood de liefdesband niet verbreekt, en in de hemel zal de vereniging van personen nog volmaakter zijn dan in het heden.
Jan Chryzostom wijdde geen apart verdrag aan het huwelijk, maar hij wordt wel beschouwd als de grootste zanger van de huwelijksliefde onder de kerkvaders. Volgens patrologen gaf hij de sterkste basis voor een modern begrip van dit sacrament.
John Chrysostomus, die het boek Genesis interpreteerde, prees de wijsheid van God, die Adam schiep om Eva van zijn kant te halen, omdat hij tijdens de schepping een mens niet alleen tot een persoonlijk leven riep, maar ook om zich te verenigen met een ander verliefd persoon.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Alle rechten voorbehouden.
