De Ierse hongerstaking van 1981 was een grote hongerstaking, waarbij gevangen paramilitaire Ierse republikeinen protesteerden tegen de Britse premier Margaret Thatcher voor het feit dat hen de status van krijgsgevangenen was afgenomen. De hongerstaking kreeg wereldwijd aandacht toen een van de deelnemers, Bobby Sands, werd verkozen tot parlementslid. Nadat 10 van de deelnemers, onder wie Sands, waren gestorven door uithongering, werd de staking afgeblazen.
De hongerstaking leidde tot radicalisatie van de Ierse nationalisten, en was een van de hoofdredenen dat de Sinn Féin een grote politieke partij werd.
Voorgeschiedenis
Hongerstakingen door republikeinse gevangenen kwamen in Ierland reeds sinds 1917 voor. Bij eerdere hongerstakingen waren reeds 12 mannen om het leven gekomen, onder wie Thomas Ashe, Terence MacSwiney, Seán McCaughey, Michael Gaughan en Frank Stagg.In juli 1972 leidde een hongerstaking door 40 gevangenen van het Provisional Irish Republican Army ertoe dat paramilitaire gevangenen een speciale status kregen, waardoor ze voortaan als krijgsgevangenen zouden worden behandeld. Vanaf dat moment hoefden gevangenen bijvoorbeeld geen gevangenisuniformen meer te dragen, en werden in barakken gehuisvest, hoefden geen gevangeniswerk te doen, en hadden recht op minimaal 1 bezoek, 1 brief of 1 pakketje per week. In 1976 hief de Britse regering deze status weer op. Dit vormde het begin van een vijf jaar durende reeks van protesten, waarvan de hongerstaking van 1981 de afsluiter was. Het begon met het Blanket protest, geleid door Kieran Nugent.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Alle rechten voorbehouden.
