De horizon (Oudgrieks: ὁρίζων, begrenzende), ook kim of (gezichts)einder genoemd, is de denkbeeldige lijn tot waar men (in een vlak landschap) het aardoppervlak kan zien (in de praktijk is er per locatie overigens een skyline van gebouwen, heuvels, bomen enz.). Het is de lijn waar het aardoppervlak en de lucht elkaar lijken te raken. De zichtbare horizon is afhankelijk van de (oog)hoogte van de waarnemer en kan beschouwd worden als eencirkel op het aardoppervlak waar de raaklijnen uit het oog van de waarnemer het oppervlak raken.
Kimduiking
Ware kimduiking
Kimduiking is de hoek tussen de richting van de kim en de horizontale richting. Zodra een waarnemer enige hoogte boven het aardoppervlak heeft, is de horizon die waargenomen wordt niet gelijk aan de horizontaal, of de lokale horizon van het horizontale coördinatenstelsel. Dit komt onder andere door de kromming van de aarde en is afhankelijk van de (oog)hoogte h van de waarnemer. Bij de ware kimduiking worden de effecten van de atmosfeer niet meegerekend. De hoek k in boogminuten wordt bij een waarnemershoogte h in meters:
k
=
1
,
92
⋅
h
{\displaystyle k=1,92\cdot {\sqrt {h}}}
Voor de afstand d in kilometers tot de horizon geldt dan:
d
=
3
,
57
⋅
h
{\displaystyle d=3,57\cdot {\sqrt {h}}}
Aardse refractie, schijnbare kimduiking
Naast de ware kimduiking zorgt de atmosfeer voor refractie, de aardse refractie of straalbuiging. Gemiddeld lijkt de horizon hierdoor 8% hoger. De correctie hiervoor wordt samengevoegd met de ware kimduiking, resulterend in de schijnbare kimduiking ks (dip); 0,92 · ware kimduiking:
