Een hoepelrok of hoeprok is een damesondergoed dat in verschillende periodes wordt gedragen om de rok in een modieuze vorm te houden. De Tudor-naam was een 'farthingale'.
Het is ontstaan als een mechanisme van bescheiden formaat om lange rokken weg te houden van de benen, om koeler te blijven in warme klimaten en om te voorkomen dat de rok struikelt tijdens verschillende activiteiten. Kleine hoepels kunnen worden gedragen door boeren en tijdens het werken in de tuin. Hoepels werden vervolgens aangenomen als mode-item en de grootte en schaal van de hoepels groeide in grootsheid. Vooral halverwege de negentiende eeuw, met name tijdens de overgang van 1850 naar 1860. In deze tijd van een nieuwe samenleving van consumentisme veranderden de rollen van mannen en vrouwen, evenals hun kleding. Toen de mannelijke jurk op maat werd gemaakt, zorgde het vrouwelijke kostuum van die tijd ervoor dat vrouwen praktisch geïmmobiliseerd werden vanwege de omslachtige hoeveelheid onderrokken die nodig waren om de "volledige" look van het tijdperk te creëren. Dus toen de ronde hoepelrok in 1856 uitkwam, was het niet alleen een openbaring van technologie, maar ook van gemak voor vrouwen. Tegen de jaren 1870 werd de kooi van de hoepelrok alleen een kooi aan de achterkant van de onderkleding van de vrouw.
