Een heuvel is een landvorm die bestaat uit een beperkt gebied dat duidelijk hoger is dan zijn omgeving. In de geomorfologie onderscheidt men heuvels en bergen. Een top die minder dan 200 meter boven zijn omgeving uitsteekt is een heuvel. Is het hoogteverschil met de omgeving groter dan heet het een berg.
In de volksmond worden in België en Nederland veel heuvels bergen genoemd. De aanduiding heuvel is ook terug te vinden in plaatsnamen en andere toponiemen zoals Scherpenheuvel.
Heuvels vindt men in Nederland als restanten van de ijstijd in Gelderland en de provincie Utrecht, door uitspoeling van rivieren in Zuid-Limburg en ontstaan door wind en verstuiving als duinen in het westen. De Hoge Veluwe, Utrechtse Heuvelrug en de Sallandse Heuvelrug zijn Nationale Parken.
Een grafheuvel of tumulus is een kunstmatig gemaakte ophoging op de plek waar het lichaam of de as van een overleden persoon is bijgezet.
Signaal van Botrange, 694 meter boven TAW. Dit is niet zozeer heuvel als wel het, nauwelijks in het landschap zichtbare, hoogste punt van een opgeheven schiervlakte.
