Een heiligverklaring of canonisatie (van het Griekse Κανονίζω; kanonidzoo: "regelen, definiëren, legitimeren"), in het Latijn canonisatio, is in de Katholieke Kerk een kerkrechtelijk proces met als mogelijke uitkomst, dat de paus na grondig onderzoek een gestorven persoon heilig verklaart. Dit proces volgt gewoonlijk na korte tijd op de zaligverklaring (Lat.: beatificatio). Daarbij bestaan twee mogelijkheden: ofwel de paus erkent dat een dienaar Gods sinds onheuglijke tijden een publieke verering heeft genoten (beatificatio aequipollens) of – zoals meestal het geval is – de paus verklaart formeel dat iemand die verering toekomt, omdat hij de hemelse glorie deelachtig is geworden (beatificatio formalis). De heilige wordt ingeschreven in de canon, de lijst der heiligen, en mag dan in de hele Kerk algemeen en openbaar vereerd worden.
Geschiedenis
In de vroege christelijke Kerk werden, behalve Jezus en de maagd Maria, uitsluitend martelaren vereerd, onder andere door op hun naamdag nabij hun graf de mis te celebreren, bijvoorbeeld in de catacomben in Rome. Voorbeelden van vroege martelaren, die als heiligen vereerd werden, zijn Stefanus (de eerste martelaar na Jezus, Handelingen 7:58-60), Ignatius van Antiochië, Catharina van Alexandrië, de martelaren van het Thebaanse Legioen en Ursula van Keulen en haar 11.000 maagden. Vanaf de 4e eeuw werden ook in sommige gevallen belijders, gelovigen die geen marteldood gestorven waren, waardig geacht vereerd te worden. Voorbeelden van vroege belijders zijn Efrem de Syriër, Hilarius van Poitiers en Servaas van Maastricht (allen 4e eeuw).
In de middeleeuwen was een officiële heiligverklaring door de paus niet gebruikelijk. In veel gevallen ontwikkelde zich de verering van een lokale heilige spontaan.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Alle rechten voorbehouden.
