De tamme eend, ook wel soepeend of parkeend, is een gedomesticeerde wilde eend (Anas platyrhynchos domesticus of Anas platyrhynchos forma domestica). Parkeenden kunnen kruisingen van pekingeenden of witte kwakers met wilde eenden zijn, maar het kunnen ook kruisingen van parkeenden met andere, tamme eendensoorten zijn, die bijvoorbeeld als sierwatervogel in een eendenvijver worden gehouden.
Kruisingen met sierwatervogels
In Nederland worden regelmatig hybriden van wilde eenden met krakeenden, krooneenden, muskuseenden en andere eendensoorten waargenomen.
Soms worden deze vogels door vogelaars met de naam Anas unox aangeduid omdat het, met name bij de vrouwtjes, moeilijk kan zijn om te bepalen welke eendensoorten aan de uiterlijke kenmerken van eenhybride exemplaar hebben bijgedragen.
De muskuseend werd in het verleden door Nederlandse boeren voor de eieren en voor de slacht gehouden. Onder de eenden die als sierwatervogel in eendenvijvers en dierenparken worden gehouden zijn onder andere inheemse eendensoorten, zoals tamme tafeleenden, pijlstaarten, brilduikers en wintertalingen, en exoten en dwaalgasten, zoals carolina-eenden, mandarijneenden, krooneenden, harlekijneenden, ijseenden en rosse stekelstaarten.
Over de vraag of een parkeend een "echte" wilde eend is verschillen de "preciezen" en de "rekkelijken" onder de dierenvrienden, vogelaars en natuurbeschermers, vaak van mening. Een bonafide poelier zal zijn klanten geen parkeend uit het gemeentelijk plantsoen als "wilde eend" verkopen, en een Chinees restaurant zal eenklant geen parkeend als pekingeend serveren, omdat het vlees van parkeenden meestal taai is en vaak onaangenaam ruikt en smaakt. De eendenvijvers in plantsoenen zijn vaak aangelegd om na noodweer het overtollige rioolwater uit een overstort in op te vangen, zodat de bodem van eendenvijvers, waar grondeleenden het grootste deel van hun voedsel vandaan halen, met rioolslib bedekt kan zijn.
