Tuinkast, groene woonkamer (van een franse kast), een ruimtelijke compositie kenmerkend voor franse tuinen uit de 17e en 18e eeuw, die discretie en rust garanderen voor tuingebruikers. De kantoren bevonden zich aan de zijkanten van de begane grond van de tuin of in de buurt van het bosquet, die vervolgens vrij konden groeien en een dichte gewelf over hun kronen vormden. De volledige bruikbaarheid van de kasten kwam pas een paar jaar na het planten tot stand, toen hun wanden verkregen door dubbelzijdig zagen een hoogte bereikten van 3/4 van de gemiddelde menselijke hoogte. Vanwege hun vaak verborgen huid in banket en ongetwijfeld verband met hen, worden tuinkasten beschouwd als een soort briketteren en niet als een apart type tuinconstructie. André Le Nôtre veranderde veel van de bazen in kantoren. Vanwege de noodzaak om continue en luchtdichte groenvlakken te verkrijgen, werden planten geplant die tolerant zijn voor snijden en dicht verspreiden, namelijk haagbeuk, linde, buxus en als aanvulling op meidoorn en hazelaar. Verborgen ingangen leidden naar de kantoren, vaak ergens in het doolhof, achter een boom of een sculptuur. De interieurs zelf waren klein, in het eenvoudigste geval hadden ze de vorm van een klein plein met een bank waarop men kon zitten lezen en praten. Je kon ook deelnemen aan sociale spellen (bijvoorbeeld verstoppertje), wat werd vergemakkelijkt door het feit dat de kantoren met elkaar konden verbinden.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Alle rechten voorbehouden.
