Een cherub, cherubim, cherubijn of kerub is een mythisch wezen dat is samengesteld uit een combinatie van verschillende andere levensvormen, vaak een gevleugelde leeuw, adelaar of stier met een mensengezicht, vergelijkbaar met de Egyptische of Griekse sfinx en de Mesopotamische karibu. Cherubs komen 91 keer voor in de Hebreeuwse Bijbel. Ezechiël 41:18 beschrijft een cherub met twee gezichten, van een leeuw en van een mens.
Met de combinatie van lichaamsdelen van mensen en dieren werden de eraan verbonden eigenschappen, functies en betekenissen verenigd in één wezen en duidden hiermee een bovenmenselijke macht en kracht aan. In het antieke Oosten hadden cherubs twee functies: een bewakende of beschermende functie (zo beschermden zij vaak een levensboom, wereldboom of andere sacrale boom) en een draagfunctie (bijvoorbeeld het dragen van een godheid of het bouwen van de troon). Beide functies komen terug in de Hebreeuwse Bijbel.
Sinds Pseudo-Dionysius worden cherubs in het christendom geïnterpreteerd als een type engel, behorend tot de middelste orde in de hoogste sfeer of koor van de engelen, ondergeschikt aan de serafs gevolgd door de tronen. In de meeste christelijke afbeeldingen van cherubs verschillen ze niet van gewone engelen en worden ze afgebeeld als mensen met vleugels. Incidenteel worden ze tetramorf afgebeeld, zoals in een 5e- of 6e-eeuwse mozaïek in de Kerk van Osios David in Thessaloniki.
Etymologie
De etymologie van het Hebreeuwse כְּרוּב kәrûv, dat 91 keer in de Hebreeuwse Bijbel voorkomt, is omstreden.
Copyright 2024 puzzlefactory.com Alle rechten voorbehouden.
