De Amerikaanse haas (Lepus americanus), ook wel het sneeuwschoenkonijn genoemd is een soort haas die voorkomt in Noord-Amerika. Het heeft de naam "sneeuwschoen" vanwege de grote omvang van zijn achterpoten. De poten van het dier voorkomen dat het wegzakt in de sneeuw als het springt en loopt. Zijn voeten hebben ook bont op de zolen om hem te beschermen tegen temperaturen onder het vriespunt.
Ter camouflage wordt zijn vacht in de winter wit en in de zomer roestbruin. De flanken zijn het hele jaar door wit. De sneeuwhaas is ook te onderscheiden door de zwarte plukjes vacht aan de rand van zijn oren. Zijn oren zijn korter dan die van de meeste andere hazen.
In de zomer voedt het zich met planten zoals gras, varens en bladeren; in de winter eet hij twijgen, de schors van bomen en planten en het is bekend dat hij, net als de poolhaas, af en toe dode dieren eet. Het kan soms worden gezien terwijl ze in kleine groepen eten. Dit dier is vooral 's nachts actief en houdt geen winterslaap. De sneeuwschoenhaas kan tot vier nesten per jaar krijgen, gemiddeld drie tot acht jongen. Mannetjes strijden om vrouwtjes en vrouwtjes kunnen met meerdere mannetjes paren.
Een belangrijk roofdier van de sneeuwhaas is de Canadese lynx. Historische verslagen van dieren die gedurende honderden jaren door pelsjagers zijn gevangen, laten zien dat het aantal lynxen en hazen in een cyclus stijgt en daalt, waardoor de haas bij biologiestudenten over de hele wereld bekend is geworden als een case study van de relatie tussen het aantal roofdieren en hun prooi.
