Χόρτα είναι η γενική ονομασία για τα πράσινα ποώδη φυτά. Τα χόρτα είτε καλλιεργούνται (ήμερα) είτε μπορεί να τα μαζέψει κανείς από ακαλλιέργητες εκτάσεις στις οποίες φυτρώνουν (άγρια).
Ο όρος «χόρτα» χρησιμοποιείται επίσης στη μαγειρική για να περιγράψει τα βρώσιμα χόρτα.
Τα χόρτα τα οποία είναι βρώσιμα – και για τον άνθρωπο και για τα ζώα – όπως τα ραδίκια (άγρια ραδίκια), τα αντίδια (ήμερα ραδίκια), τα βλίτα, η γλιστρίδα, η καυκαλήθρα, οι βρούβες, η ζοχιά και το μάραθο, λέγονται χορταρικά, ενώ αυτά που είναι βρώσιμα μόνο για τα ζώα έχουν τη γενική ονομασία χόρτα νομής. Τα χόρτα που δεν είναι βρώσιμα για τον άνθρωπο αλλά ούτε και για τα ζώα είναι απλώς ζιζάνια.
Τα χόρτα νομής είναι αγρωστώδη (η αγριοβρώμη, το σιτάρι, το καλαμπόκι η σίκαλη και άλλα) και ψυχανθή. Οι συγκεκριμένες ποικιλίες είναι πολύ χαμηλής ποιότητας και κατάλληλες μόνο για ζωοτροφή.
Επίσης σε μεγάλες πεδινές εκτάσεις υπάρχουν και πολλά αυτοφυή αγρωστώδη.
Το μάζεμα των άγριων χόρτων για βρώση θέλει εμπειρία και γνώση γιατί όλα τα χόρτα δεν τρώγονται και εκτός αυτού υπάρχουν χορταρικά δηλητηριώδη και επικίνδυνα. Για το λόγο αυτό όσοι μαζεύουν χόρτα και δεν έχουν αρκετές γνώσεις, προτιμούν να μαζεύουν μόνο ένα ή δυο είδη χόρτων, τα οποία και αναγνωρίζουν με ευκολία.
Η σημασία των χορταρικών είναι μεγάλη για τον άνθρωπο.Σε πολλές χώρες αγνοούν την αξία τους σε άλλες όμως όπως στην Ελλάδα σε δύσκολες περιόδους της ιστορίας, όπως η κατοχή στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έσωσαν τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους, αφού αποτέλεσαν την αναγκαία διατροφική τους λύση.
